نان صنعتی سه نان
در دنیای امروز، نان بهعنوان یکی از اساسیترین اقلام سبد غذایی خانوارهای ایرانی، همواره در مرکز توجه سیاستگذاران، مصرفکنندگان و تولیدکنندگان قرار دارد. عبارت «سه نان» اغلب به سه نوع پرکاربرد نان ایرانی — یعنی سنگک، بربری و لواش — اشاره دارد که هر کدام با فرم، بافت و روش پخت منحصربهفردی، جایگاه ویژهای در میز غذای ایرانیان دارند. در کنار این نانهای سنتی، نان صنعتی نیز در دهههای اخیر با گسترش فناوری در بخش نانوایی، راهی بازار شده است؛ این نوع نان که با ماشینآلات پیشرفته، تحت کنترل دقیق دما، رطوبت و زمان تولید میشود، مزایایی مانند یکنواختی کیفیت، افزایش عمر ماندگاری، کاهش ضایعات و تولید انبوه را به همراه دارد. بسیاری از کارخانههای نان صنعتی امروزه علاوه بر رعایت استانداردهای بهداشتی، از دوغابهای مغذی، غلات کامل و بدون استفاده از نگهدارندههای شیمیایی، نانهایی سالمتر تولید میکنند که پاسخگوی نیاز خانوادههای شهری با سبک زندگی پرسرعت هستند. با این حال، برخی مصرفکنندگان هنوز ترجیح میدهند به نانواییهای سنتی مراجعه کنند، چراکه باور دارند عطر، طعم و بافت نان دستی همچنان بیبدیل است. سه نان سنتی نیز امروزه در بسیاری از واحدهای نیمهصنعتی با ماشینآلات مدرن پخته میشوند، اما با حفظ فرم ظاهری و ویژگیهای اصیل خود. انتخاب بین نان سنتی و نان صنعتی به عواملی مانند سلیقه شخصی، دسترسی، قیمت و همچنین آگاهی از سه نان نحوه تولید بستگی دارد. مهم این است که هر دو روش — چه سنتی و چه صنعتی — باید در چارچوب قوانین سلامتی و استانداردهای ملی انجام شوند تا نان، همچون همیشه، «سرکارِ غذا» باقی بماند. در نهایت، فارغ از روش تولید، نان نمادی از برکت، احترام و فرهنگ غذایی ایرانیان است و حفظ کرامت آن، مسئولیتی جمعی است.